Bluszcz pospolity (Hedera helix ) jest wiecznie zielonym, wieloletnim pnączem, należy do rodziny araliowatych Araliaceae. Występuje w całej Europie, z wyjątkiem północnych krańców, na Kaukazie, w Małej Azji i Persji, a jako gatunek zawleczony również w Ameryce Północnej. Rośliny na stanowiskach naturalnych objęte są częściową ochroną gatunkową. Ochronie podlegają okazy kwitnące.
Łodyga płoży się lub wspina przy pomocy korzonków przybyszowych, do wysokości 20 m. Pędy kwitnące są pozbawione korzonków przybyszowych. Liście są z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, pod spodem jaśniejsze, czerwieniejące przy niższych temperaturach, skórzaste, 3–5 klapowe (klapy trójkątne), u nasady sercowate, zimozielone. Osadzone są na pędach płonych, ich długość i szerokość wynosi od 4 do 10 cm. Liście pędów położonych niżej są zazwyczaj silniej powcinane. Liście rosnące na pędach kwitnących mają odmienny kształt – są jajowate lub jajowato-lancetowate, całobrzegie i zaostrzone.
Kwiaty bluszczu są obupłciowe, drobne, 5-krotne, zebrane w baldachowate półkuliste wiechy Płatki korony szerokie i krótkie, zielonożółte do białozielonych. Bluszcz kwitnie od IX do X. Kwiaty wydzielają zapach padliny, zwabiając muchy, jednocześnie wytwarzają nektar zwabiający pszczoły i trzmiele. Pierwszy raz zakwita dopiero w 8–10 roku życia.
Bluszcz ma liczne odmiany uprawiane jako rośliny ozdobne. Uprawia się także formy karłowe, rosnące w doniczkach, służące do ozdoby wnętrz.
Dobrze rośnie na glebie próchniczej, przepuszczalnej i dość wilgotnej. Wymaga stanowiska półcienistego lub cienistego, w pełnym słońcu gorzej rośnie. Stosowany jest jako roślina okrywowa lub ozdobne pnącze, formuje się z niego zwarte kobierce na zacienionych miejscach, pod koronami drzew. Pędy mogą osiągnąć nawet do 20 m, roczny przyrost to oko ło 1 m.
Bluszcz rozmnaża się przez sadzonki pędowe. Do tego celu ucina się młode pędy długości 40–50 cm i ukorzenia się, zazwyczaj trwa to 10–14 dni.
Uwaga! Wszystkie części rośliny są trujące – zawierają saponiny, które działają drażniąco na skórę i spojówkę oka, a po spożyciu wywołują zaburzenia przewodu pokarmowego i układu nerwowego.